Donald S. McCluskey, sinds lange tijd ingezetene en milieuleider op Block Island, is op 101-jarige leeftijd overleden. Zijn lange leven en carrière strekten zich uit over veel van de grootste veranderingen van de vorige eeuw.Don stond bekend om de passie die hij en zijn vrouw Dorothy McCluskey (1928- 2013) hadden voor maatschappelijke, milieu- en sociale zaken op Block Island.Zelfs in zijn elfde decennium hielp hij bij het ontwikkelen van twee ambitieuze visies die voortkwamen uit hun decennialange inzet voor het behoud van de gekoesterde omgeving van het eiland.Ten eerste zag Don Block Island als een model voor het vervangen van fossiele brandstoffen door schone energie, als een stap in de richting van het verlichten van de wereldwijde klimaatcrisis en tegelijkertijd het verbeteren van het lokale milieu en de gemeenschap.Discussies tussen Don en zonne-energie-expert David Reidy leidden tot de oprichting van het Block Island Solar Initiative, dat zonnepanelen op daken van woningen en energiezuinige betaalbare woningen ondersteunt en is uitgegroeid tot subsidies voor warmtepompen, elektrische voertuigen, elektrische gazonapparatuur en meer .Om Block Island's nationale leiderschap op milieugebied op te bouwen, moedigde Don de plannen van het initiatief aan voor een elektrische bus voor de plaatselijke school dit najaar en voor de Block Island Power Company om in 2023 om te bouwen naar een elektrische emmervrachtwagen. De tweede van Don's recente inspanningen betreft het ontwikkelen van een demonstratie project dat de nadruk legt op regeneratieve landbouw en landbeheer op het landgoed Champlin Road van de familie McCluskey.Don zag dit doel als gelijkwaardig in mondiaal belang voor de overgang naar hernieuwbare energie.Naast zijn uitgebreide conserveringswerk was hij een vroeg lid van de Block Island Club, waarvan de leden zelfs twee van zijn boten Don en Dorothy noemden.Hij was ook bestuurslid van het Block Island Maritime Institute, dat educatieve programma's verzorgt over de biodiversiteit van de bedreigde ecosystemen van Block Island.Don's energie was legendarisch: zijn liefde voor zeilen begon in zijn jeugd en duurde tot ver in zijn Block Island-jaren.Toen hij in de 60 was, kreeg Don de snelheidsmicrobe en werd een fervent windsurfer (hij had een windsurfbusje en ja, hij kon eend gijpen!).Toen hij achter in de 70 was, stapte hij weer over op zeilboten, waar hij actief zeilde en racete met een J-105 en later een J-80 in Block Island Thursday Night Races en Block Island Race Week.Hij was een mooie, vlotte en nauwkeurige alpineskiër en kon tot halverwege de jaren '90 op de deskundige hellingen van Vail, Colorado worden gespot, waarna hij alleen terugkeerde naar langlaufen, een andere levenslange passie.Hij en Dorothy hebben hun hele gezin liefde voor winter en sneeuw bijgebracht.Toen hij 100 was, trainde hij nog steeds dagelijks op zijn hometrainer en roeimachine.Don was een veeleisende roeier die zijn familie herhaaldelijk de les las over het belang van een goede bevedering.Hij maakte zijn laatste rondreis met een roeiboot van Bonnell Beach naar Cormorant Cove op 100-jarige leeftijd. Hij was een ijveraar voor gezond eten en drong er bij anderen op aan dit voorbeeld te volgen.Zijn advies over een lang leven was - kenmerkend - net zo kort als zijn leven lang: "Eet je boerenkool!"Donald Shepard McCluskey werd geboren op 17 februari 1921 in New Haven, Connecticut, als zoon van Charles en Lora McCluskey.Don en zijn jongere broer Robert gingen naar openbare scholen in New Haven en studeerden beiden af ​​aan de Yale University.Robert ging door met een gevierde carrière in medisch onderzoek.Don volgde een ingenieursdiploma en studeerde af in 1942. Don groeide op in de wijk Morris Cove in New Haven en werd aangetrokken door de nabijgelegen wateren van de Long Island Sound.Hij sloot zich al op jonge leeftijd aan bij Sea Scouts en begon als hij opgroeide aan steeds grotere avonturen, met name in het gezelschap van zijn goede vriend en collega-turner Walter Lange.Als tieners in de jaren dertig bouwden de twee hun eigen boot, The Spray, en voeren ermee langs de zuidelijke kust van New England.Het was op The Spray dat hij zijn eerste bezoek bracht aan Block Island - zoals hij het zich herinnert, om te tanken met melk van Champlin's Farm.Op een mooie dag in 1938 bij Fishers Island werden hij en Lange verrast door de komst van de ergste orkaan die de kust van New England in de 20e eeuw bestormde.Hun kleine zelfgebouwde boot brak uit elkaar toen een jacht van de familie DuPont tegen haar romp crashte.Iedereen kwam in veiligheid, maar in een tijd waarin weerswaarschuwingen en telefonische communicatie rudimentair waren, ontdekte de familie van McCluskey pas drie angstige dagen later dat hij het overleefde.Terwijl de Amerikaanse oorlogsinspanningen toenamen, bood Don zijn jarenlange ski-ervaring aan en voegde hij zich voor een korte periode bij de skitroepen van de Tiende Bergdivisie op hun trainingsbasis in Camp Hale, Colorado, voordat hij een officiersopleiding volgde.In januari 1945 vertrok hij naar Europa aan boord van het Ile de France, een Frans troepenschip dat eerder in de oorlog door de Britten was ingenomen.Midden in een verschrikkelijke storm bij IJsland herinnerde Don zich dat, toen de andere 10.000 soldaten aan boord zeeziek werden, hij alleen in staat was om sereen van zijn ontbijt te genieten.Op het vasteland sloot hij zich aan bij een technische divisie van het 10e leger in de nasleep van de Slag om de Ardennen en hielp hij toezicht te houden op de bouw van pontonbruggen over de Rijn in de laatste dagen van de oorlog.McCluskey diende vervolgens in het Counter-Intelligence Corps in een "deNazification" -eenheid onder bevel van Henry Kissinger in Beieren, waar het zijn taak was om lokale regimeleiders te identificeren en voor de rechter te brengen.Zoals velen in zijn generatie hoopte Don dat zijn ervaring in de Tweede Wereldoorlog als inspiratiebron zou kunnen dienen om oorlogvoering helemaal te beëindigen.In 1946 keerde hij terug naar Europa om te werken in de nieuwe International Refugee Organization van de Verenigde Naties, opgericht onder leiding van Eleanor Roosevelt.Don studeerde talen en cultuur in Genève, werkte met vluchtelingen in Tsjechoslowakije en reisde veel in Europa, passend bij het skiën in Zwitserland en Noorwegen.Terug in New Haven trok een dossier over Dons ervaringen de aandacht van een jonge Dorothy Soest, die toen bij Yale werkte.Ze deelde de waarden van Don en verschillende uitstapjes met de plaatselijke skiclub brachten de twee samen als een paar.Ze trouwden in 1954. Drie kinderen volgden.Het gezin vestigde zich in Northford, Connecticut.Don nam zijn technische opleiding mee naar een baan bij MB Electronics, een bedrijf dat vroege trillingsapparatuur produceerde die werd gebruikt om de sterkte van motorsteunen in Amerikaanse gevechtsvliegtuigen te testen.Toen het corporate conglomeraat Textron het bedrijf kocht, sloegen Don en zijn collega's Karl Unholtz, John Dickie en Gerry Reen hun eigen weg door in 1959 de Unholtz-Dickie Corporation op te richten. Hun bedrijf won snel verkoopcontracten om een ​​nieuwe generatie elektrodynamische "schudders."Klanten waren onder meer NASA, defensieagentschappen, luchtvaart- en satellietbedrijven.Hun vibratiemachines droegen bij aan de ontwikkeling van de eerste airbagsensorsystemen voor auto's.Ondertussen leidden familiezeiltochten in Long Island Sound tot een langer verblijf op Block Island en al snel tot de aankoop van het eigendom van de familie aan Champlin Road.Dorothy's carrière bloeide ook op toen ze werd gekozen in de staatswetgevende macht van Connecticut.Daar richtte ze haar opleiding aan de Yale Forestry School op het behoud van land en stroomgebieden op een moment dat de milieubeweging over de hele wereld opbloeide.Naarmate de McCluskeys meer tijd op Block Island doorbrachten, werkten ze samen met lokale burgeractivisten om cruciale wilde habitats te behouden die onder toenemende druk stonden van ontwikkelaars.Tegelijkertijd reageerde Don op de hoge kosten van het installeren van een elektrische lijn door zijn huis aan te sluiten op een kleine windturbine, gevolgd door een vroeg fotovoltaïsch zonnepaneel waarmee hij het huis van het lokale elektriciteitsnet kon halen.Een tijdlang leidde hij het eerste zonne-installatiebedrijf van het eiland.Hij was een early adopter van zonne-warmwater- en warmtepompen, en reed hybride, daarna volledig elektrische voertuigen toen ze op de markt kwamen.Don's huis bleef een bijenkorf van sociale en maatschappelijke activiteiten op Block Island, zelfs na Dorothy's dood in 2013. Hij was een favoriet gezicht in de parade van Fourth of July op zijn Segway.Don organiseerde regelmatig meezingers op zijn veranda en vermaakte de deelnemers met zijn ouderwetse accordeon.Familie en vrienden hielden van hem vanwege zijn zilte gevoel voor humor.Het kwam naar buiten toen hij met kleinkinderen rondhing met woordspelingen en limericks, en toen hij indringende oude accordeonnummers zong in vele talen.Een intergenerationele familiegrap over rommelig eten tijdens zeiltochten bracht hem ertoe zijn zeilboot de wrange naam Ketchupless te geven.Zijn geliefde roeiboot werd Ketchupless II.Toen hij het einde van de eeuw naderde, gaf Don zijn gasten steeds gretigere vermaningen om hun huizen te solariseren, elektrische auto's aan te schaffen - en, net als hij, hun tuinen te transformeren door gebruik te maken van bodemvriendelijke no-till-praktijken en het planten van inheemse soorten.Tijdens een laatste zomer op Block Island was Don hard aan het werk tijdens vergaderingen en kon hij nog steeds een paar bochten nemen op zijn roeimachine, Ketchupless III genaamd.Zijn geroemde energie nam uiteindelijk echter af en hij stierf vredig in Mystic, Connecticut op 31 augustus 2022. Donald S. McCluskey wordt overleefd door zijn zoon Peter McCluskey, zijn dochters Martha McCluskey en Chris Jensen;zijn schoonzonen Pete Jensen, Carl Nightingale en Robert Lecnik;zijn kleindochters Liesl Jensen, Trine Jensen en Mbali McCluskey-Nightingale;zijn nicht Ann Farr, neef James McCluskey en schoonzus Jean McCluskey;en Laurie Lautieri en Mimi Leveille, die - samen met veel van hun eigen familieleden - gedurende een groot deel van het afgelopen decennium toegewijde professionele en persoonlijke steun gaven aan het werk en de gezondheid van Don, en een integraal onderdeel werden van de hechte uitgebreide gemeenschap die Don omringde.Op Don's verzoek zal er geen openbare herdenking zijn.Regel donaties namens Don aan het Solar Initiative door een e-mail te sturen naar cindy@thesolarinitiativebi.org.Aan al diegenen wiens leven hij op het eiland en daarbuiten heeft geraakt, is er geen beter afscheidsgroet dan degene die hij elke keer bood als hij zijn glas hief aan zijn eettafel."Hier is modder in je oog!"